माझा बाप
|बाप धुपतो खपतो
बाप कर्तव्याची माळ
क्षणाक्षणाला जपतो ||१||
माय चान्द्रच्यापारीस
बाप सूर्यापरी असें
मायेलाही चालायला
बाप उजेड देतसे ||२||
बाप आईच्यासारखा
नाही बोलत मोकळ
बाप मनान थोडाही
मात्र नसतो पोकळ ||३||
बाप पहाडासारखा
स्थित प्रद्न अविचल
बाप हिटलापारी
मनी नसतोच खल ||४||
बाप मारता गोदतो
मनी संस्काराची फुले
बाप वाटे जगाच्याही
पुढे जावी त्याची मुले ||५||
बाप कसाही असू दया
बाप पाठीशी असावा
त्याचा अस्तित्व दरारा
साऱ्या जगाशी ठसावा ||६||
बाप नसताना होय
मायेचीही होरपळ
असो पडून घरात
तोच देतो तिला बळ ||७||
बापाच्याही काळजात
असे जिव्हाळ्याची गाय
न्यावा ज्ञानेश्वरी पान्हा
झाला ज्ञानेश्वर माय ||८||
माय कुरवाळीतराही
बाप दुरून पाहतो
त्याचा असावाच पूर
फक्त एकांती वाहतो ||९||
बापा म्हणो कुणी काय
दादा,बाबा,पप्पा ,दडी
त्याची संततीच्या साठी
माया असतो हो वेडी ||१०||
बापाच्याच चष्म्यातून
बाप वाचवा वाचवा
बाप जन्म निभावण्या
बाप मनात साचावा ||११||
बाप समजण्यासाठी
बाप लागते हो व्हावे
दुख बापाच्या गावाचे
असे बापालाच ठाव ||१२||
किवितेतला एक एक शब्द म्हणजे
प्रकाशाचे दिवे असतात
माणसाच्या जगण्याला उजळून टाकण्याचे
सामर्थ्य कवितेत असते .
कविता जगण्यावर प्रकाश तर टाकतेच
पण ,
त्यापलीकडचे काहीतरी सांगू पाहते .
-कल्याणी मनोज धामणे