पुथ्वी

पुथ्वी माय माऊली गडे

आम्ही सर्व तुझ्या कुशीत पडे

रोज डढे रोज पडे

रोज रोज शिकत असू नवे धडे

पण काही मूर्ख तोडती नुसती झाडे

त्यामुळे पुथ्वी आईला पडती तडे

वृक्ष तोडणे हा रोग आम्हा कधीच न जडे

रोज येथे नवा इतिहास घडे

आम्ही साचवू सर्व पापाचे घडे

उपरुमारीने लेकरू येथे रडे

– संदीप रघुनाथ आव्हाड