Category: मराठी कविता

पुथ्वी माय माऊली गडे आम्ही सर्व तुझ्या कुशीत पडे   रोज डढे रोज पडे रोज रोज शिकत असू नवे धडे   पण काही मूर्ख तोडती नुसती झाडे त्यामुळे

प्रेम नसते कधीही लफडे.प्रेम प्रेम गोजिरवा ने रुपडे. प्रेमाशिवाय कोण जगते , प्रेमा बिगर कोण मारते…. प्रेम म्हणजे जीवन सशक्त , प्रेम प्रेमांत रे मुक्त…. प्रेमाने जग बदलते

आठवते का सखे , म्हणाली होतीस मला चल सख्या डाव मांडू आपला ……….! अनं चंद्र होता साक्षीला ………! पण , डाव तुझा तू मांडला अनं ………… डाव माझा

कुणीतरी असावं,गालातल्या गालात हसणारं.. भरलेच आसवांनी,डोळे पुसणारं.. कुणीतरी असावं,आपलं म्हणता येणारं.. केलं परकं जगानं,तरी आपलं करून घेणारं….

नव्हती येत पोळी बिळीभाजी नव्हती कधीच चिरलीनखात जाते म्हणून कधीहीलसूण पाकळी नव्हती सोलली!! माहीत नव्हते घर एवढेस्वच्छ नेटके कसे दिसतेअंगणात झाडावरतीसुंदर फुल कसे उमलते!! नाही पडला प्रश्न कधीहीड्रेस

                             मन दूर दूर जाई                             दूर सख्याच्या गावी                             मन आतुर आतुर                             घाली दारात रांगोळी…..!   

तुझ्या माझ्या प्रेम प्रकरणाचा जमा खर्च एवढा पाहून जा तू मला दिलेलं सगळ घेवून जा मी तुला दिलेलं सगळ देवून जा   हॉटेल मध्ये कित्येकदा खाल्ले आपण पाणी